– Bir gün bir nəfər molla, necə olursa, məscid həyətində dəstəmaz
alanda çarhovuza düşür. Çarhovuz dərin imiş, molla da üzmək
bilmirmiş. Molla batır, çıxır, qışqırır. Camaat yığılır. Hər nə qədər qışqırırlarsa:
Molla, əlini ver, çəkib çıxardaq, – molla heç kəsə əlini vermir.
Özü də batır, çıxır, az qalır boğulsun. Camaat qalır məəttəl. Bu
dəmdə Molla Nəsrəddin çatır. İşi belə görcək, çarhovuzun kənarına
gəlib deyir:
– Molla, molla, tut əlimdən çıxardım səni.
Molla Nəsrəddin bu sözü deyib əlini uzadır, molla onun əlindən
tutub çıxır. Adamlar qalırlar məəttəl ki, bu necə işdir. Bir nəfər molladan
xəbər alır:
– Niyə bu qədər adam hər nə qədər qışqırdısa, əlini vermədin,
Molla Nəsrəddin "tut" deyən kimi o saat əlini uzatdın?
Molla dinmir. Molla Nəsrəddin onun əvəzində cavab verib deyir:
– Camaat, təəccüb eləməyin. Siz buna deyirdiniz ki: "Molla, ver
əlini səni çıxardaq". O da əlini sizə vermirdi. Amma mən dedim:
Molla, al, tut əlimdən. O da əlini verdi. Məsələ burasındadır ki, bu
molla tayfası "ver" sözünə öyrəşməyib, "al" sözünə öyrəşib.
alanda çarhovuza düşür. Çarhovuz dərin imiş, molla da üzmək
bilmirmiş. Molla batır, çıxır, qışqırır. Camaat yığılır. Hər nə qədər qışqırırlarsa:
Molla, əlini ver, çəkib çıxardaq, – molla heç kəsə əlini vermir.
Özü də batır, çıxır, az qalır boğulsun. Camaat qalır məəttəl. Bu
dəmdə Molla Nəsrəddin çatır. İşi belə görcək, çarhovuzun kənarına
gəlib deyir:
– Molla, molla, tut əlimdən çıxardım səni.
Molla Nəsrəddin bu sözü deyib əlini uzadır, molla onun əlindən
tutub çıxır. Adamlar qalırlar məəttəl ki, bu necə işdir. Bir nəfər molladan
xəbər alır:
– Niyə bu qədər adam hər nə qədər qışqırdısa, əlini vermədin,
Molla Nəsrəddin "tut" deyən kimi o saat əlini uzatdın?
Molla dinmir. Molla Nəsrəddin onun əvəzində cavab verib deyir:
– Camaat, təəccüb eləməyin. Siz buna deyirdiniz ki: "Molla, ver
əlini səni çıxardaq". O da əlini sizə vermirdi. Amma mən dedim:
Molla, al, tut əlimdən. O da əlini verdi. Məsələ burasındadır ki, bu
molla tayfası "ver" sözünə öyrəşməyib, "al" sözünə öyrəşib.
