Qış gecələrinin birində camaat bir evə yığışıb vaxt keçirirmişlər.
Oradan-buradan söz düşür, hərə öz gücündən, qüvvətindən danışır.
Növbət Mollaya çatanda deyir:
– Düzdü, mən qocalmışam, ancaq ona baxmayın, gücüm elə əvvəlki
kimidi. Heç azalmayıb.
Soruşurlar:
– Nədən bilirsən?
Molla deyir:
– Ondan bilirəm ki, bizim həyətdə bir yekə daş var. Mən uşaqlıqda
da onu götürə bilmirdim, cavanlıqda da götürə bilmirdim, indi də götürə
bilmirəm.
Oradan-buradan söz düşür, hərə öz gücündən, qüvvətindən danışır.
Növbət Mollaya çatanda deyir:
– Düzdü, mən qocalmışam, ancaq ona baxmayın, gücüm elə əvvəlki
kimidi. Heç azalmayıb.
Soruşurlar:
– Nədən bilirsən?
Molla deyir:
– Ondan bilirəm ki, bizim həyətdə bir yekə daş var. Mən uşaqlıqda
da onu götürə bilmirdim, cavanlıqda da götürə bilmirdim, indi də götürə
bilmirəm.
