Deyirlər ki, günün birində yenə də əmioğlu evdə ikən Molla gəlir.
Arvad bu dəfə də əmioğlusunu sandıqda gizlədir. Ancaq gecikir. Molla
pəncərənin qabağından keçəndə onları görür. Tez evin qapısına tərəf
gedir. Arvad da başa düşür ki, Molla onları gördü, tələsik əmioğlunu
sandıqdan çıxarıb yenə də mətbəxə qaçırdır, inəyin elə o gün
Molla bazara gedəndən sonra anadan olmuş buzovunu tutub sandığa
salır. Molla içəriyə girir, heç bir söz deməyib birbaş sandığın üstünə
cumur. Qapağı qaldırıb baxır ki, pəncərədən öz gözləri ilə gördüyü kişi
dönüb olub buzov. Öz-özünə deyir:
– Mən bu arvaddan hər şey gözləyirdim, amma bağlı sandığın içində
adamı buzova döndərə biləcəyini gözləmirdim. Yaxşısı budur ki,
heç səsimi çıxarmayım. Yoxsa məni də inəkdən, öküzdən bir şeyə
döndərər, sonra əlim heç yana çatmaz.
Top